Μια κοπέλα, η Έρικα, είχε βγει βόλτα κοντά σε ένα ρυάκι. Καθόταν σε μια πέτρα και απολάμβανε την ηλιόλουστη μέρα, όταν ξαφνικά την πλησίασε ένας γέροντας που κρατούσε στα χέρια του σφιχτά έναν σκονισμένο δίαυλο.
Αυτός ο γέροντας ένιωθε μέσα του πως ήρθε πια η ώρα να αφήσει τη ζωή του και είπε στην Έρικα να κρατήσει το δίαυλο για να τον θυμάται.
Η Έρικα δεν ήξερε να παίζει κανένα μουσικό όργανο, μα μέσα της ήξερε ότι μπορούσε να μάθει και το ήθελε πολύ.
Γύρισε αμέσως στο σπίτι της στεναχωρημένη. Όταν ξεσκόνισε το μουσικό όργανο είδε πάνω την εικόνα του γέροντα, όταν εκείνος ήταν μικρός. Πάνω του ήταν χαραγμένο το όνομα του, τον έλεγαν Δίαυλο και αποφάσισε να ονομάσει το μουσικό όργανο Δίαυλο.
Όταν η κοπέλα έγινε πια μεγάλη, πραγματοποίησε το όνειρο του γέροντα και έμαθε στα παιδιά και στα εγγόνια της να παίζουν δίαυλο.
Από τις μαθήτριες Αστερούλα Κ. και Κωνσταντίνα Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου