Ένας ανεμόμυλος υπάρχει από παλιά στην Τήνο. Στέκεται εκεί, εδώ και χρόνια. Περνάν τα χρόνια, αλλάζουν οι εποχές, αλλά αυτός στέκεται εκεί και αγναντεύει τη θάλασσα, χτισμένος σε ένα μικρό λόφο.
Ένα σωρό πράγματα έγιναν. Ένα σωρό πράγματα έχει δει ο ανεμόμυλος. Αλλά δεν τα μοιράζεται μαζί μας. Τον έχτισαν από πέτρες, με σκεπή από καλάμια και άντεχε σε όλες τις κακοκαιρίες. Τον καμάρωνε ο μυλωνάς : "Τι ωραίο και δυνατό ανεμόμυλο που έχω" σκεφτόταν.
Κάθε πρωί ουρές από ανθρώπους περίμεναν έξω από τον ανεμόμυλο για να πάρουν το αλεύρι τους. Ο μυλωνάς, δεν είχε χρόνο να ξεκουραστεί. Ήταν ένας μύλος όλο ζωή.
Αργότερα ερήμωσε. Μισογκρεμίστηκε. Ήταν μόνος στο λόφο, ώσπου ένας άνθρωπος τον αγόρασε, τον επισκεύασε και τον έκανε σπίτι. Εκεί ζει τώρα με την οικογένειά του και ο μύλος γέμισε πάλι χαρά και ζωντάνια.
Όλοι, όταν περνάνε μπροστά από τον ανεμόμυλο, σκέφτονται τα παλιά. Κλείνουν τα μάτια τους και τον φαντάζονται να αλέθει σιτάρι. "Γυρνάν τα φτερά της φτερωτής, κυλάει ο χρόνος" λένε με συγκίνηση.
Της μαθήτριας Παναγιώτας Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου